تاثیرات زلزله حوزه نزدیک بر رفتار سازه‏ ها و روش مناسب برای لحاظ این اثر در طیف طرح آیین‏ نامه

بررسی و تبیین ارتعاشات نیرومند زمین در دو شاخه مهندسیسازه (دیدگاه تحلیل رفتار سازه‏ها) و مهندسی زلزله (دیدگاه تحلیلی رفتار زمین) دارای اهمیت فراوان است. بدین منظور در این تحقیق ابتدا به شناخت حوزه نزدیک و در ادامه به چگونگی رفتار این زلزله بر سازه‏ها می‏پردازیم.اهمیت و ضرورت بررسی زلزله‏های حوزه نزدیک به دلیل نزدیکی شهرها و گسل‏ها به یکدیگر است بطوریکه خیلی از گسل‏ها نام خود را از شهرها و آبادی‏های مجاور به عاریه گرفته‏اند. از آن جمله می‏توان به گسل اشتهارد، قم، شمال تهران، تبریز، شهر ری و ... اشاره نمود. با توجه به وجود گسل‏های فعال در اکثر مناطق ایران مخصوصاً شهر تهران و با در نظر گرفتن تراکم ساخت وساز و وجود گسل‏های متعدد در این شهرها، اکثر سازه‏ها در حریم گسل قرار می‏گیرند. برای شناخت زلزله‏های حوزه نزدیک بعد از زلزله‏های مخرب لندرز و نورثریج و کوبه که باعث خرابی در سازه‏های طراحی شده با آیین‏نامه‏های مدرن گردید مطالعات گسترده‏ای آغاز شد. مهمترین ویژگی این دسته رکوردها محتوای فرکانسی بالا و اثر جهت‏گیری پیش‏رونده می‏باشد. اثر جهت‏گیری پیش‏رونده باعث بوجود آمدن پالس‏هایی با پریود بلند در رکوردهای زلزله خواهد شد. مهمترین چالش مورد بررسی در این تحقیق چگونگی لحاظ این اثرات در طیف طرح آیین‏نامه می‏باشد. روش پیشنهادی در این تحقیق تلفیقی از روش‏های لحاظ شده در دیگر آیین‏نامه هاست. بدین منظور ابتدا باید شناخت کاملی از گسل‏های موجود در منطقه کسب کرده و سپس ضرایبی تحت عنوان ، ، ، ، را در طیف طرح لحاظ نمود. این روش علاوه بر کارایی مناسب از مزیت سادگی که از خواص آیین‏نامه ساختمانی می‏باشد برخوردار است. همچنین در بخش آخر به مطالعه رفتار غیرخطی سه قاب کوتاه و متوسط و بلند تحت رکوردهای حوزه نزدیک و حوزه دور می‏پردازیم. بر این اساس نشان داده می‏شود سازه‏هایی با پریود بلند بیشتر تحت تاثیر رکوردهای حوزه نزدیک با وجود پالس می‏باشند. به منظور بررسی رفتار سازه‏ها رکوردهای نزدیک گسل و دور از گسل را مقیاس کرده، که نتایج نشان می‏دهند مقیاس کردن رکوردهای حوزه نزدیک باعث از بین رفتن خواص آنها خواهد شد و نتایج حوزه نزدیک و حوزه دور به یکدیگر شبیه می‏شوند.